کاش میشد سرنوشت را از سر:نوشت

همه ی مدادر نگی ها مشغول نقاشی بودن به غیراز مداد سفید هیچکس به اون کار نمیداد  همه میگفتن تو به هیچ دردی نمیخوری

مداد سفید خیلی دلش غصه دار شد

یه شب که همه ی مداد رنگی ها توی سیاهی کاغذ گم شدن مداد سفید تا صبح کار کرد

ماه کشید مهتاب کشید و اونقدر ستاره کشید که کوچیک و کوچیک و کوچیکتر شد

 

صبح توی جعبه ی مداد رنگی ها هیچ مدادی نتونست جای خالی مداد سفید رو پر کنه

کاش قبل از اینکه دیر شه قدر همو بدونیم

من از شهر لبت ان گونه مستم

که با هر که غیر تو بیگانه هستم

شدم زندانی چشم سیاهت

چو از روز ازل دل به تو بستم

من که تنهای جهانم  پس چرا ترسم ز مرگ

حال که عاشق گشته ام عا ری چه دارم من ز ننگ

در نبرد عشق با وجود حسودان من باختم

جنگجویی خسته ام اندر میان جنگ

سمیرا امروز اولین سالگرد توست حالم اصلا خوب نیست ابرای دلم باز اومدن سراغم کاش من و تو همدیگه رو دیده بودیم

تو فتی و من موندمو ...

بگذریم...